بیوگرافی امیر مهدی ژوله
تاریخ انتشار: ۲۷ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۴۴۰۱۴۷
کلیات
امیر مهدی ژوله متولد ۲۷ مرداد ماه سال ۱۳۵۸ در شهر تهران، فیلمنامه نویس، هنرپیشه سینما، تئاتر و تلویزیون و روزنامه نگار ایرانی است که فعالیتش را با روزنامه نگاری و نوشته‌های طنز آغاز کرد و پس از پیوستن به جمع نویسندگان مجموعه طنز «پاورچین» به کارگردانی مهران مدیری، وارد عرصه فیلمنامه نویسی شد. وی پس از چند سال فیلمنامه نویسی در سال ۱۳۹۴ در برنامه «خندوانه» و در مسابقه خنداننده شو شرکت کرد و با اجرای استدآپ کمدی‌های جذاب علاوه بر کسب مقام اول به شهرت فراوانی رسید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
زندگی و ورود به دنیای هنر
امیر مهدی ژوله در سال ۱۳۵۸ در شهر تهران چشم به جهان گشود. پدرش پیش از تولد او چشم از جهان فرو بست و مادرش نیز در سن نوجوانی بدرود حیات گفت به همین دلیل دوران ابتدایی زندگی خود را با سختی آغاز کرد. وی پس از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود، موفق می‌شود مدرک مهندسی عمران را در مقطع کاردانی دریافت کند و پس از آن در زمینه فروش بلور به فعالیت می‌پردازد. هنگامی که در این زمینه فعال بود به طور اتفاقی برای روزنامه نگاری به نشریات معرفی می‌شود و بدین ترتیب ژوله فعالیت خود را با نویسندگی طنز در روزنامه‌های ورزشی آغاز می‌کند. مدتی بعد نویسندگی در مجله چلچراغ را آغاز می‌کند و یک روز به طور اتفاقی با پیمان قاسم خانی در دفتر این مجله روبرو می‌شود که آشنایی این دو سبب می‌شود که در سال ۱۳۸۱ به محراب قاسم خانی و گروه نویسندگان مجموعه طنز تلویزیونی «پاورچین» به کارگردانی مهران مدیری معرفی شود و اولین تجربه فیلمنامه نویسی خود را کسب کند.
فعالیت‌های هنری
امیر مهدی ژوله در سال ۱۳۸۱ از طریق پیمان قاسم خانی به برادرش محراب قاسم خانی که از جمله نویسندگان سریال پاورچین بود معرفی شد و بدین ترتیب فیلمنامه نویسی را در گروه مهران مدیری برای نخستین بار تجربه کرد. این نخستین تجربه توانایی‌های ژوله را به اثبات رساند و همین امر سبب شد تا مهران مدیری در کار‌های بعدی خود نیز همواره از حضور امیر مهدی ژوله به عنوان فیلمنامه نویس استفاده کند. ژوله پس از پاورچین، در دیگر آثار مهران مدیری همچون «نقطه چین»، «شب‌های برره»، «باغ مظفر»، «گنج مظفر» و «مردهزارچهره» به نویسندگی پرداخت. او در سال ۱۳۸۷ و در مجموعه مرد هزار چهره مهران مدیری برای اولین بار در جلوی دوربین نقش کوتاهی را بازی کرد و بدین ترتیب اولین تجربه بازیگری خود را نیز کسب کرد. پس از این تجربه کوتاه در بازیگری، ژوله دوباره به فعالیت اصلی خود یعنی فیلمنامه نویسی روی آورد و در مجموعه های، چون «مرد دو هزار چهره»، «قهوه تلخ»، «ویلای من»، «شوخی کردم»، «در حاشیه» و «عطسه» به همکاری با مهران مدیری ادامه داد. در سال ۱۳۹۴ از طریق پوپک مظفری دستیار مهران مدیری بعنوان یک فرد موفق در مبارزه با بیماری MS به رامبد جوان جهت حضور در برنامه خندوانه معرفی شد. حضور در این برنامه و در ادامه شرکت در مسابقه «خنداننده شو»، توانست با اجرای استندآپ کمدی‌های موفق، عنوان اول این مسابقه را کسب کند و همین امر سبب شهرت بالای او شد. در سال ۱۳۹۵ وی در ابتدا با دعوت پیمان قاسم خانی به عنوان بازیگر در فیلم سینمایی «خوب، بد جلف» به ایفای نقش پرداخت و پس از آن با بازی در آیتم‌های مختلف برنامه «دورهمی» مهران مدیری، به اوج شهرت رسید. از آن پس بود که امیر مهدی ژوله به عنوان بازیگر نیز مطرح شد و در فیلم‌هایی همچون «هزارپا»، «سونامی» و «سامورایی در برلین» به ایفای نقش پرداخت.
حواشی
امیر مهدی ژواله از سال ۱۳۹۸ بعد از حمایت از عادل فردوسی پور و انتقاد از صدا و سیما و سپس راه انداختن کمپین من و سانسورچی که چگونگی سانسور در سریال‌های مختلف را نشان می‌داد، دچار ممنوع الکاری و ممنوع التصویری در تلویزیون شد. با این حال اندکی بعد و در اوایل اسفند ماه ۱۳۹۹ در پستی اینستاگرامی ضمن اعلام اینکه بخشی از قطع رابطه‌اش با صدا و سیما به دلیل قصور خود او بوده، خبر از بازگشت خود به این مجموعه داد.
منبع: فرارو
کلیدواژه: طرز تهیه امیر مهدی ژوله بازیگر مرد فیلمنامه نویس فیلمنامه نویسی مهران مدیری مهدی ژوله قاسم خانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۴۴۰۱۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نقدی بر سریال افعی تهران ساخته سامان مقدم/ به جای سرکوب معلول باید علت‌ها واکاوی شوند
با توجه به کم حوصله شدنم سعی می‌کنم سریالها مخصوصا آثار نمایش خانگی را بعد از پایان هر فصلشان شروع به دیدن کنم و سریال «افعی تهران» ساخته سامان مقدم را بر اساس همین دیدگاه هنوز ندیده بودم تا چند روز گذشته که خبر اعلام جرم علیه عوامل این سریال به دلیل اهانت به جامعه معلمان رسانه‌ای شد و کنجکاو شدم تا آن را قبل از اتمام فصلش ببینم.
قسمت اول که تمام شد احساس کردم حرفی برای گفتن دارد روی فیلمنامه و سوژه داستان با وسواس بیشتری تمرکز کردم و در فیلمنامه و ساختار آن به لحاظ گره داستانی و شخصیت‌پردازی برخلاف فیلم‌ها و سریال‌هایی که در سینما و تلویزیون باب شده تفاوت اساسی دیدم. این که فیلمنامه با توجه به پی‌رنگ اصلی که برایش تعریف شده آنقدر محکم هست که خرده داستان‌هایی که در طول اثر می‌بینیم در خدمت آن قرار دارند و هیچ سکته‌ای در روند کار ایجاد نمی‌کنند. نکته دیگر، شخصیت پردازی در فیلمنامه این سریال است که کاراکترها را در این مسیر همراه قصه کرده و به قوام و دوام آن کمک شایانی می‌کند. تا جایی که بیراه نیست اگر بگویم بر خلاف اکثر فیلم‌ها و سریالها که کنش‌ها و گره‌های داستانی بر اساس اتفاق‌های تحمیلی نویسنده رخ می‌دهد در «افعی تهران» شخصیت پردازی بگونه‌ای است که اتفاقات بر اساس زیسته کارکترها در خانواده و جامعه و همچنین با نگاهی روانشناسانه و جامعه شناختی پیش می‌رود. گره‌هایی که برای خیلی از مخاطبان ملموس است و موجبات همزاد پنداری را در آنان بر می‌انگیزد و برای برخی که با مشکلات تولید یک اثر نمایشی آشنا نیستند تصویر درستی از روند ساخت در این روزهای پر چالش در عالم سینما و تلویزیون ارائه می‌دهد. البته که در طول این سریال می‌بینیم سازندگان خیلی ظریف و اما محتاطانه با این معضلات برخورد می‌کنند و داستان به گونه‌ای پیش می‌رود که سیاست سانسور توسط برخی نهادها و از طرفی پافشاری سازنده اثر برای حفظ اصل فیلمنامه‌اش و ناراحتی او از اختلالی که در قصه و هدفش از به تصویر کشیدن جنایت به وجود می‌آید منطقی هستند و هر دو طیف بر اساس وظیفه و دغدغه‌ای که دارند درست عمل می‌کنند که به نظرم این کشمکش بر جذابیت این سریال افزوده است. به تصور من سریال خوش ساخت است و بازیگران به خوبی از عهده نقش خود بر آمده‌اند بخصوص پیمان معادی که به دلیل نگارش فیلمنامه «افعی تهران» روی سوژه و کارکتر اشراف کامل دارد و مسلط‌تر جلوی دوربین ظاهر شده است و در حفظ و تداوم حس شخصیت روشنفکری که از محیط اطرافش پر از خشم است و پریشانی ذهنی دارد به خوبی عمل می‌کند. در طول سریال تدبیر کارگردان و تدوینگر در فلاشبک‌هایی که ذهن شخصیت بیانی را به هم می‌ریزد کلیدواژه‌ای است که به انتقال حس در کلیت داستان کمک می‌کند و اتفاقا همین فلاشبک‌ها هستند که مخاطب را در درک بهتر چرایی رفتارهای بیانی که به مرور در حال تحول است کمک می‌کنند و توهین او به معلمش در سکانسی که او را از ماشین بیرون می‌اندازد قابل فهم می‌شود. چرا که شخصیت او در طول کودکی و نوجوانی در خانواده و همچنین مدرسه شکل گرفته است. او هنوز کتک‌هایی که خورده و بی‌مهری‌هایی که دیده را نتوانسته فراموش کند و با آن کنار نیامده است. او هنوز در قسمت هشتم و سکانس مورد بحث به تحول شخصیتی نرسیده و نمی‌تواند معنای جمله لذتی که از بخشیدن می‌تواند بدست می‌آورد را نسبت به انتقام درک کند. با توجه به تعریفی که از شخصیت بیانی در طول 8 قسمت شده اگر رفتاری غیر از این به تصویر کشیده می‌شد حتما سکته‌ای در روند کار و دو گانگی در شخصیت او ایجاد می‌کرد و باید بدانیم که او فقط از معلمی که کتکش می‌زده متنفر است نه از جامعه معلمان. کما اینکه در قسمت دهم این سریال شاهد هستیم وقتی بیانی در رستوران نشسته و خانمی بابت سر و صدای ایجاد شده بابت جشن تولدش از او عذرخواهی می‌کند، بیانی تولد او را تبریک گفته و ادامه می‌دهد «خوش باشید». این رفتار باعث تعجب همراهش می‌شود و می‌پرسد «چون شناختت برات حل شد؟» و بیانی در جواب می‌گوید « نه، چون شعور معذرت خواهی داشت.» پس او که زخم خورده دوران گذشته و حتی در بعضی موارد زمان حال است از معلمی که تنبیه را از اساس انکار می‌کند، انتظار عذرخواهی دارد تا آبی ریخته شود بر آتش خشمش. به نظرم این رفتار را مشاوران تربیتی مدارس می‌توانند تحلیل کنند که یک دانش آموز چگونه و چرا از خانواده و شاید معلمش دچار خشم شده و پرخاشگر می‌شود. بخصوص که این درد در ذهن او کهنه شده و مانند دملی چرکین در رفتارش مشاهده می‌شود. فراموش نکنیم که او هنوز تحت درمان است و در دیالوگی تاکید دارد که از همه دنیا بدش می‌آید و از خودش کمتر. او حتی از خودش هم بدش می‌آید پس تصور نگارنده این است به جای آن که به دنبال تقبیح رفتار یک شخص باشیم و معلول را سرکوب کنیم باید علت‌ها واکاوی شود که به نظرم فیلمنامه «افعی تهران» بر اساس وظیفه ذاتی یک اثر نمایشی تلنگری می‌زند و دقیقا درگیرهمین موضوع و مطرح کردن علت و معلول است و این کارشناسان روانشناس و جامعه‌شناس هستند که باید در این باره اظهار نظر بهتری ارائه و علت‌ها را موشکافی کنند و در جهت فرهنگسازی رفتار درست در جامعه و خانواده کوشا باشند. *منتقد سینماوتلویزیون ۵۷۵۷ برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1904427
رضا زرندی رییس کل دادگستری استان خراسان رضوی شد